Daniel Romano - If I’ve Only One Time Askin’


Het zal niemand verbazen, Daniel Romano, gaat verder op de door hem ingeslagen weg. Hij pakt de traditionele country als het ware bij de lurven en buigt deze in de door hem gewenste richting. If I’ve Only One Time Askin’ gaat wederom over the top. Er is niet alleen de prettige overdaad aan de steel gitaar die Daniel’s retro sound onderstreept, uit alles ademt zijn liefde voor de klassieke country. Gigantisch knap hoe iemand deze componenten zo in zijn voordeel weet te benutten. Een onuitputtelijke bron aan invloeden ligt voor het oprapen, en de Canadees maakt dankbaar gebruik van voorbeelden als George Jones, Lee Hazlewood, Hank Williams of Jim Reeves. Hun nalatenschap wendt Romano aan als concept voor zijn eigen geschreven werk, want laten we wel wezen, hij covert amper. Learning To Do Without Me is de uitzondering, een mierzoet, gebroken harten nummer geschreven door het trio Dennis Knutson, Buck Moore en Doodle Owens. Tekstueel doet Romano niet onder voor zijn klassieke voorgangers. Luister maar naar Old Fires Die. "There was a time we were lost in one another. And now we’re lost in the part of letting go". Elkaar loslaten is geen gemakkelijke opgave, maar dat de liefde over is moge duidelijk zijn. Romano maakt van zijn hart dan ook geen moordkuil: "I Get more Happiness from the bottle, and love from a stanger".

Romantiek en poëtische hartzeer, lees: “relationele perikelen”, blijven het hoofdbestanddeel van If I’ve Only One Time Askin’. Uiteraard is er over de gehele plaat een vette knipoog aanwezig. De ene keer iets meer genuanceerd van gradatie dan de andere. Een belangrijk onderdeel van Romano’s succes. Drama dat over the top gaat, en met overdadige stijlfiguren  wordt aangezet, verdient niets anders dan een lach. Het hilarische dreigement in If You Go Your Way (I’ll Go Blind) is hier een voorbeeld van. Liefde maakt blind, zo ook het beëindigen ervan, veronderstelt de zielige ziel. Vanuit een helder optiek allerminst wenselijk natuurlijk. Uiteindelijk levert deze lyrische bombast wederom veel moois op. Voorwaarde is daarbij wel dat je moet kunnen prikken door het gesuikerde imago gecreëerd door zijn voorgangers, tenzij je die al op hun waarde wist te schatten.

Gastschrijver: Rein van den Berg

Releasedatum: 31 july 2015 New West Records