Groeten van Rottumerplaat



                                                         Arcady - Many happy returns (1996)

Het viel niet mee om een album uit te kiezen wat ik mee zou nemen naar Rottumerplaat, maar gelukkig bracht Jan Mulder me op het goede spoor. Een tijd geleden zag ik toevallig een rapportage waarin Jan Mulder naar, als ik het goed heb, Schiermonnikoog werd gebracht. Jan werd daar al mijmerend op het strand gefilmd. Hij besefte zich daar opeens hoe immense indruk hier de natuur op hem maakte. Dat zette mij aan tot nadenken. Ik probeerde mij een beeld te vormen hoe het zou moeten zijn als je daar alleen op zijn klein onooglijk eilandje zou moeten wonen. Het grootste gemis zou natuurlijk zijn, dat je dan je dierbaren niet meer om je heen zou hebben. Maar ook al je normale dagelijkse rituelen zou anders worden. Tevens zou je nooit meer kunnen luisteren naar al die prachtige albums die je achter hebt moeten laten. Maar nog erger is het, dat je geen nieuwe muziek meer zou kunnen ontdekken. Je zou jezelf niet meer verder kunnen ontplooien. Verstoken van alle mogelijke informatiebronnen. Dat laatste heeft gelukkig nog een voordeel, je blijft gespaard van alle ellende die er in de wereld gebeurt. 

Maar weegt dat laatste op tegen het gemis van je dierbaren? Absoluut niet! Wat voor mooie dingen levert je bestaan dan nog op? Het wordt genieten van de kleine dingen. De zon zien opkomen en onder gaan. De vogels horen zingen en verder het enige geluid wat je waarschijnlijk gaat horen is overkomende vliegtuigen. In de zomer kun je genieten van de mooie wilde bloemen en eventueel van wat dieren, die er rondlopen. Hopelijk mag je je eigen stereo-installatie meenemen om de pijn enigszins te verzachten. Maar wat doe je de rest van de dag, als je niemand hebt om tegen te praten? Je bent er alleen met je gedachten en herinneringen. Je bent er alleen met de elementen en de natuur om je heen. De eerste keer dat die natuur echt indruk op mij maakte was toen ik naar Ierland op vakantie ging. Degenen van jullie die toevallig ooit de westkust van Ierland bezochten, kennen dan hoogstwaarschijnlijk Slea Head en de kliffen van Moher wel. 

In de omgeving van Slea Head is ooit de bekende film Ryan's daughter grotendeels opgenomen. Vooral de enorme ruwe rotspartijen aan de kant van de weg en het steeds smaller wordende kronkelende paadje naar het eindpunt maakte grote indruk op me. Ook de kliffen van Moher zijn indrukwekkend om te zien. Maar niet alleen dat maakt Ierland tot zo'n mooi land. Dat komt toch vooral door de meest gastvrije mensen, die ik ooit heb ontmoet. Vanaf het ogenblik dat ik daar aankwam, voelde het direct aan als een soort thuiskomen en dat gevoel is nooit meer weggegaan. Maar ook met de Ierse muziek heb ik een grote klik. Vanaf mijn tiende ben ik er al in geïnteresseerd. Vooral de melancholie in die muziek trekt mij erg aan. En sinds ik er zelf geweest ben, ben ik de Ierse muziek ook beter gaan begrijpen en aanvoelen. 

Het werd me opeens duidelijk dat ik voor een Iers album moest gaan kiezen. Maar nu alleen nog, welk album? Toen ik bij het doorlopen van mijn collectie Ierse cd's Many happy returns tegenkwam, wist ik direct dat dat het album zou worden. Waarom? Allereerst de hoes. Er staat een man op afgebeeld die alleen vergezeld door zijn hond tijdens ruig weer door een even ruig landschap loopt. En verder vliegen er een aantal muziekinstrumenten weg door de lucht. Met een beetje fantasie kun je dit zien als de muziek, die je hebt moeten achterlaten en nooit meer zult gaan horen. Iemand met nog meer verbeeldingskracht zou het ook kunnen zien als alle mooie dingen die je hebt moeten achterlaten. Maar niet alleen om de hoes heb ik dit album gekozen. Voor wie van Ierse traditionele muziek houdt is dit album een absolute must. Arcady was een Ierse supergroep, bestaande uit topmuzikanten. En met, voor mij, de beste Ierse zangeres ooit, Niamh Parsons. Ooit heb ik genoegen gehad het eerste concert was zij ooit in Nederland gaf bij te wonen. Live maakte ze toen nog meer indruk dan op haar albums. Nog iedere keer als ik haar stem hoor krijg ik kippenvel. Als ik dan toch alleen moet zijn, dan het liefste met Niamh, als je begrijpt wat ik bedoel.