In mei vorig jaar vertelde Dawn Landes mij al dat zij en
Piers Faccini op het punt stonden een EP uit te gaan brengen, maar dat
gebeurde uiteindelijk pas onlangs. De in New York woonachtige Dawn Landes
volg ik al een tijd, over haar laatste van haar vier cd’s, Bluebird, schreef ik een recensie.
Het is haar terugblik op de echtscheiding van Josh Ritter. Ook de in
Zuid-Frankrijk woonachtige Piers Faccini is geen onbekende voor mij. Hij maakte
een aantal prachtige solo albums. In 2010 besprak Hans Jansen voor Folk Lantern zijn album Two Grains of Sand. Hierop was hij
al in de weer met West-Afrikaanse invloeden en blues. Hij is naast zijn eigen
muzikale carrière ook buitengewoon druk met zijn eigen platenlabel Beating Drum
en producerswerk. Vorige jaar produceerde hij het prachtige debuutalbum van Jenny
Lysander, met buitengewoon fraai artwork. Zijn laatste, eigen wapenfeit was
Song of Time Lost in 2014 samen met
Vincent Segal. Dawn en Piers ontmoetten elkaar voor het eerst in 2013 bij het
cover project van Piers, Songs I Love.
Een jaar later vroeg Piers aan Dawn om samen met hem op te treden in
Zuid-Frankrijk. Ze maakten toen direct van de gelegenheid gebruik om samen een
aantal songs te schrijven.
Tussen de sessies door werden er wandelingen gemaakt in de Chevennen, tijdens welke ze interessante gesprekken voerden, zoals over een theoloog als Thomas Merton en de Desert Fathers. Volgens Wikipedia waren de Desert Fathers vroegchristelijke kluizenaars, asceten en monniken, die vooral leefden in de Scetes woestijn van Egypte rond de derde eeuw na Christus. Die gesprekken leverden veel inspiratie voor de vijf songs op de EP op. Net als op Two Grains of Sand zijn invloeden uit de Afrikaanse muziek te vinden. Piers bespeelt naast bas, gitaar en percussie, ook nog een aantal uitheemse instrumenten. Op deze EP worden op interessante wijze nieuwe terreinen verkend. De stemmen kleuren perfect samen. Soms maken ze gebruik van beurtzang dan weer van samenzang, zoals in het buitengewoon fraaie Book of Dreams. Het enige nadeel wat aan dit begerenswaardige kleinood kleeft, is dat het maar net 16 minuten duurt. Laten we hopen, dat deze EP een vervolg krijgt, want dit smaakt naar meer, véél meer.
Theo VolkTussen de sessies door werden er wandelingen gemaakt in de Chevennen, tijdens welke ze interessante gesprekken voerden, zoals over een theoloog als Thomas Merton en de Desert Fathers. Volgens Wikipedia waren de Desert Fathers vroegchristelijke kluizenaars, asceten en monniken, die vooral leefden in de Scetes woestijn van Egypte rond de derde eeuw na Christus. Die gesprekken leverden veel inspiratie voor de vijf songs op de EP op. Net als op Two Grains of Sand zijn invloeden uit de Afrikaanse muziek te vinden. Piers bespeelt naast bas, gitaar en percussie, ook nog een aantal uitheemse instrumenten. Op deze EP worden op interessante wijze nieuwe terreinen verkend. De stemmen kleuren perfect samen. Soms maken ze gebruik van beurtzang dan weer van samenzang, zoals in het buitengewoon fraaie Book of Dreams. Het enige nadeel wat aan dit begerenswaardige kleinood kleeft, is dat het maar net 16 minuten duurt. Laten we hopen, dat deze EP een vervolg krijgt, want dit smaakt naar meer, véél meer.
Releasedatum: 15 januari 2016 Beating Drum
Websites: http://www.piersfaccini.com/ en http://www.dawnlandes.com/