Nesles - Permafrost


Enige tijd geleden kreeg ik de vraag of ik interesse had om het album Permafrost van Parijzenaar Nesles te bespreken. Na één keer het reeds vrijgegeven Mes Forêts gehoord te hebben, kon ik die vraag volmondig met ja beantwoorden. Permafrost verschijnt op kwaliteitslabel Microcultures, een label wat artiesten ook helpt bij de financiering van hun cd. Microcultures ontdekte ik toevallig twee jaar geleden bij de schitterende release No Song, No Spell, No Madrigal van The Apartments. Sindsdien hou ik hun releases nauwgezet in de gaten. Onlangs brachten ze nog het eveneens fantastische Oh, Sealand van Oddfellow’s Casino uit. En nu mag het vierde album van chansonnier Nesles hieraan toegevoegd worden. Een groot kenner van het chanson wil ik mijzelf niet noemen. Vroeger kreeg ik thuis Charles Aznavour met de paplepel ingegoten. Net als mijn vader werd ik een groot liefhebber van zijn muziek. Verder was het maar vrij beperkt mijn liefde voor dit genre, dat veranderde enigszins met de komst van een nieuwe ster aan het firmament, Benjamin Biolay. Sinds zijn debuut in 2002 volg ik deze avontuurlijke chansonnier. Het is dit avontuurlijke element, wat mij ook trekt in de muziek van Nesles. Het is een intelligente mix van elektronica en organische instrumenten. Daarnaast word ik geboeid door zijn aparte, vaak zachte, tegen fluisteren aan, zang. Vooral de inkleuring van de liedjes door  violen bevalt me goed. Tot mijn verbazing blijken die softwarematig tot stand te zijn gekomen. Thema’s van de liedjes zijn onder anderen mythologische hallucinaties en een creatief leven leiden zonder opofferingen. Wat mij betreft heeft Biolay er een geduchte concurrent bij.         
Releasedatum: 29 september 2017 Microcultures