Soms loopt je leven anders dan gepland. Durand Jones had al
eens gezongen in het kerkkoor, gedwongen door zijn oma. Het leverde zeer veel
positieve reacties op, toch was het geen aanleiding voor Jones om zanger te
worden. In de herfst van 2012 verruilde hij zijn geboortedorpje in Louisiana om
op de Jacobs School Of Music van de Universiteit van Indiana altsaxofoon te
gaan studeren. Totdat hij een keer op een open podium met een rock ‘n’ roll
band Dock of the Bay stond te zingen
voor een publiek van jonge dronken medestudenten. Die band werd The Indications.
Hun inspiratie voor hun debuutalbum vonden ze bij obscure namen als The Ethics,
Brothers Of Soul en The Icemen. Durand
Jones & The Indications werd opgenomen in een ruimte, die de naam
studio niet waardig was. Toch is dat niet aan de geluidskwaliteit te horen. De
totale opnamekosten bedroegen exact 452,11 dollar. Uitgebracht werd het in 2016
op het kleine label Colemine Records. Door mond-tot-mondreclame kwam er steeds
meer interesse, zowel van pers als publiek. Dat leidde uiteindelijk recent tot
een terechte wereldwijde release op Dead Oceans. Het album wordt vooral gekenmerkt
door de intense en authentieke voordracht van Durand Jones. Zelf moest ik
direct bij beluistering aan Lee Fields denken. Maar in de pers worden ook
vergelijkingen getrokken met Charles Bradley en Al Green. Binnenkort is de band
live te bewonderen in Paradiso op 10 mei, 11 mei in AB, Brussel en op 7 juli op
Rock Werchter. Dat zullen ongetwijfeld spetterende shows worden.
Theo Volk
Releasedatum: 16 maart 2018 Dead Oceans